In dit ‘verhaal van een verbazingwekkend wereldrecord’ spelen vier zwarte Antillianen onder een tamarindeboom in een klein Curaçaos dorpje een partij domino die uitloopt op moord en zelfmoord. Boeboe Fiel, een flierefluitende taxichauffeur, en Manchi Sanantonio, een zelfingenomen deurwaarder, worden niet alleen in het spel vernederd
door hun tegenstanders Janchi en Chamon, maar ook in de liefde; als ze door herhaald changà(dubbelspel, als de laatste dominosteen aan beide kanten aansluit) met tien/nul hebben verloren, is inmiddels ook duidelijk geworden dat hun vrouwen hen bedrogen hebben. Wat de roman spannend en origineel houdt, is de voortdurende wisseling van
vertelperspectief en de montere manier waarop het door armoe, racisme, standsverschil en seks(uele tegenstellingen) gedomineerde Antilliaanse leven wordt beschreven. Arion heeft altijd gezegd dat hij Dubbelspel als een geëngageerde roman had opgezet. Dat de
politieke discussies aan de dominotafel nooit vervelen en bovendien een nog betere karakterisering geven van de personages, is het grootste compliment dat je hem kunt geven.
No comments:
Post a Comment