De nieuwe man - Thomas Rosenboom

1)        Waar gaat het verhaal over? Vat het verhaal samen maximaal 20 woorden.

1.     De hoofdpersoon in dit verhaal probeert een ander persoon naar beneden te halen, wanneer het lukt verdwijnen ze allebei.

2)      Beschrijf in maximaal 100 woorden wat je tijdens het lezen van het boek vond. Had je zin om door te lezen, hoe komt dat volgens jou? Licht je antwoord toe.

2.     Ik had niet heel veel motivatie tijdens het lezen van het verhaal, er was geen echte spanning in mijn ogen. Achteraf gezien, was het wel indrukwekkend om te hebben gelezen hoeveel verandering de hoofdpersoon heeft gemaakt in het verhaal. Het ging van een vrolijke man naar een boze, jaloerse gek. Dit is wel een punt waarvan ik hou in een boek, dat er dingen veranderen in de hoofdpersoon zijn of haar hoofd. Dit boek had niet bepaald een ‘happy ending’, maar dit eind waarbij ze allebei spoorloos zijn vond ik toch wel interessanter.

3)      De auteur presenteert in dit boek een visie op de werkelijkheid, ‘de idee’. Welke is dat volgens jou en waarom? Licht toe met handelingen of voorbeelden uit de tekst. Maximaal 100 woorden.

3.     Naar mijn mening is ‘de idee’, van het boek ‘De nieuwe man’ geschreven door Thomas Rosenboom, dat je niet jaloers moet zijn op anderen hun geluk want karma zal je terugpakken. Dit is eigenlijk wat de hoofdpersoon Berend Bepol was, jaloers op het geluk van een ander namelijk Niesten en daarom werkte hij zo tegen in het verhaal toen Niesten een schip wilde bouwen op de werf. Karma heeft Berend Bepol teruggepakt en hem tot waanzin gedreven, nu is onze hoofdpersoon spoorloos.

4)      In hoeverre vind je deze visie actueel? Kunnen lezers anno 2014 iets opsteken van deze visie? Wat heb jij van het lezen van het boek opgestoken, op welke manier heeft het je aan het denken gezet? Minimaal 50 woorden.

4.     Lezers kunnen zeker iets leren van deze visie, dit is iets van het dagelijks leven. Veel mensen zijn jaloers op anderen. Het kan van mooie schoenen gaan om het geluk van anderen. We zouden niet jaloers moeten zijn op anderen, als je die energie steekt in jezelf zul je waarschijnlijk ooit hetzelfde of misschien zelfs meer kunnen bereiken. Dit heeft mij zeker aan het denken gezet, of ik soms jaloers ben op anderen en op wat voor manier.

De Discussie

De discussie tussen Bastian en mij verliep erg goed. Wij spraken af om skype te gebruiken als communicatiemiddel en gingen op de vrijdagmiddag na school dan ook skypen. De manier waarop wij discussieerden was door vragen aan elkaar te stellen over opdrachten die een van ons niet helemaal snapte. Uiteindelijk hebben wij gesproken over bijna elke opdracht aangezien de oprachten erg lastig waren. Dan spraken wij erover en hielpen wij elkaar zodat we het uiteindelijk allebei goed snapten. Dit is dan ook de reden dat onze antwoorden erg op elkaar lijken.​ Ik denk dat we allebei wel kunnen zeggen dat onze samenwerking prettig verliep, en dus zijn we allebei tevreden over het resultaat.

Karakter

Het boek Karakter, geschreven door Ferdinand Bordewijk, kwam uit in 1938. Van dit boek is inmiddels een film gemaakt die veel goede recensies heeft gehad. In het boek is Katadreuffe de hoofdpersoon. Hij en zijn moeder Joba hebben een slechte verstandhouding, maar toch ook een ‘zwijgende vriendschap’. Die zwijgende vriendschap is goed te zien aan het feit dat Katadreuffe zijn moeder ‘zakgeld’ geeft op het moment dat hij meer verdiend dan zijn moeder. Joba wilde het beste voor haar zoon, dus liet ze hem zijn zaakjes vooral zelf regelen, zodat hij zelfstandig werd en daardoor later goed mee kon komen in de maatschappij. Toch vindt ze ook van haar zoon dat hij veel te opvliegerig is en dat hij te gefascineerd is van het recht en daardoor nauwelijks een sociaal leven heeft. Hij heeft namelijk ook maar een vriend, Jan Maan. Jan steunde Katadreuffe in alles en dat vond Joba erg fijn, omdat zij dan geen last had van hem. Daarom heeft zij ook maar gekozen erg mild te zijn richting Jan.

Katadreuffe is opgegroeid in arme wijken en hij ziet zijn moeder veel moeite doen om het hoofd boven water te houden. Dat vind hij heel goed van haar, dus is hij erop gebrand om later veel geld te verdienen en zo zijn moeder te helpen. Ook voelt hij zich schuldig, omdat hij weer bij zijn moeder moet gaan wonen, omdat zijn sigarenwinkel helaas failliet is gegaan na een niet al te lange tijd. In tegenstelling tot de sterke band met zijn moeder heeft hij haast geen band met zijn vader. Hij vindt dat zijn vader hem jarenlang heeft tegengewerkt, maar in werkelijkheid heeft zijn vader hun jarenlang veel geld toegestuurd.

Later komt hij erachter dat zijn zaak failliet is gegaan door zijn vader. Dit brand hem nog meer om een carrière te maken, zodat hij zijn vader kan laten zien dat hij het wel alleen kan en hij hem niet nodig heeft. Al is hij extreem gedreven om carrière te maken voelt hij zich te trots om bepaalde dingen aan te nemen, zo wou hij bijvoorbeeld geen geld aannemen en het allemaal zelf oplossen. Hij wil liever geen hulp. Ook is hij vastbesloten om steeds hoger op de carrière ladder te komen en hij is bereid daar alles voor opzij te zetten. Zo ook zijn sociale leven waar eigenlijk toch al niet veel meer van over was. De enige vriend die hij eigenlijk nog steeds heeft is Jan Maan.

Naast dit alles is hij ook nog verliefd op iemand. Dit meisje heet Lorna te George, omdat hij zo veel van haar houd doet hij dingen die hij normaal niet zou doen voor haar alleen om haar blij te maken.

Katadreuffe neemt met zijn ambitie veel te veel hooi op zijn vork. Hierdoor raakt hij steeds meer uitgeput en gaat hij fouten maken. Daarnaast begint de achtervolging van zijn vader hem ook steeds zwaarder te vallen. De relatie tussen zijn vader en hem is al een hele tijd niet goed, maar daarnaast is ook de relatie tussen de vader en de moeder van Katadreuffe erg verslechterd . Vader Dreverhaven wil namelijk graag trouwen met Joba, maar dat weigert zij elke keer dat hij het vraagt. Dit is in de ogen van de vader heel raar omdat ze zo erg op elkaar lijken en ze allebei erg stug en meedogenloos zijn. Toch is de moeder van binnen wat softer, omdat zij toch ook omkijkt naar haar kind en graag wilt dat hij het gaat redden in de maatschappij. Katadreuffe’s vader kijkt daarin tegen niet naar hem om.

Ze lijken ook nog erg op elkaar doordat ze allebei zoveel om zichzelf geven. Joba is net als haar zoon te trots om het geld van Dreverhaven aan te nemen, daardoor komt ze helaas wel in de geldproblemen. Uiteindelijk wordt ook de stugge en meedogenloze  Drevenhaven gebroken nadat Katadreuffe het contact met hem verbreekt en zegt hem niet meer te willen spreken.

Katadreuffe is erg blij dat hij jarenlang informatie in zich heeft opgenomen en dat hij de geleerde informatie nu eindelijk kan gebruiken. Nu  hij op het punt zijn Rechtenexamen te halen en advocaat te worden.

Aan het einde is Katadreuffe eigenlijk erg verdrietig omdat hij zich realiseert dat er maar  3 mensen in zijn leven zijn en dat maakt hem erg droevig. Dit komt doordat hij zijn leven zorg had gestopt buiten zijn studie om dat hij gewoon bijna niks meer heeft overgehouden. De enige 3 mensen waar hij echt om geeft zijn Lorna te George, Jan Maan, Joba.

Vrijheid

Dit woord betekent alles voor de mensheid, zonder dit woord is of komt er waarschijnlijk oorlog, want iedereen heeft er recht op. Er zou niet gestreden moeten worden met dit recht, afschuwelijk dat het toch gebeurde en nog steeds. Geen mens, geen gemeente, geen bestuur, geen overheid, geen heerser, geen land, geen religie, zou met dit recht moeten vechten, maar toch…

Dit begrip is de sleutel tot geluk, maar het heeft geen nut als onze sleutel wordt gestolen en we nooit meer het slot open kunnen maken. Er zijn sommigen de het slot proberen open te breken, maar tevergeefs…

Het is goed dat we de hoop nooit verliezen want zonder hoop heb je niks, en met die hoop, blijven wij vechten voor die sleutels. Iedereen heeft recht op een sleutel, dus blijven wij vechten met onze hoop als wapen om iedereen die sleutel te kunnen geven…

“It always seems impossible until its done”

                                                                       -Nelson Mandela

Empathie

Opdracht 1

Het begrip 'empatisch vermogen' betekent; in staat zijn in andere mensen in te leven.




Opdracht 2

	Stelling	Klopt het?	Want in de tekst staat…
1	Door het lezen van verhalen kunnen mensen zich beter inleven in anderen	nee	Het gaat alleen om literaire romans, niet om alle verhalen
2	Door het lezen van gedichten kunnen mensen zich beter inleven in anderen.	ja	In de inleiding wordt ook poëzie genoemd.
3	Dat mensen zich beter in anderen kunnen inleven, kun je zien aan hun gezicht	nee	De proefpersonen moesten gezichten interpreteren.
4	De proefpersonen kregen willekeurige teksten te lezen.	nee	Het ging om een verhaal van Tsjechov.
5	In literaire fictie komen mensen met een meer ingewikkeld karakter voor.	ja	Literaire fictie beschrijft meer gelaagde karakters.
6	In literaire fictie gedragen de personen zich onvoorspelbaar.	nee	In niet-literaire fictie gedragen personen zich meer voorspelbaar.
7	Het was al bekend dat lezers van literatuur een groter empathisch vermogen hadden.	ja	Dat verband was al eerder aangetoond.
8	Dit Amerikaanse onderzoek vertelt niets nieuws.	nee	Er was niet eerder aangetoond dat er een causaal verband bestond.
9	Het is zeker dat empathische mensen meer literatuur lezen.	nee	Dat is niet onderzocht.
10	Het is hard nodig dat de waarde van literatuur wordt aangetoond.	ja	Er wordt steeds minder gelezen en op scholen wordt er minder aandacht aan besteed.
11	Een blijvend effect van het lezen van literatuur is niet aangetoond.	ja	Effecten op de lange termijn zijn niet onderzocht.
12	Alleen literatuur vergroot het empathische vermogen van de mens.	nee	Voor andere kunstuitingen is dit niet onderzocht.
13	De beschrijving van de gelaagde karakters is het kenmerk van literatuur dat de empathische vermogens versterkt.	nee	Het is niet duidelijk welke eigenschap het empathisch vermogen versterkt.

Dubbelspel - recensie (http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/schrijver/arion-frank-martinus)

In dit ‘verhaal van een verbazingwekkend wereldrecord’ spelen vier zwarte Antillianen onder een tamarindeboom in een klein Curaçaos dorpje een partij domino die uitloopt op moord en zelfmoord. Boeboe Fiel, een flierefluitende taxichauffeur, en Manchi Sanantonio, een zelfingenomen deurwaarder, worden niet alleen in het spel vernederd
door hun tegenstanders Janchi en Chamon, maar ook in de liefde; als ze door herhaald changà(dubbelspel, als de laatste dominosteen aan beide kanten aansluit) met tien/nul hebben verloren, is inmiddels ook duidelijk geworden dat hun vrouwen hen bedrogen hebben. Wat de roman spannend en origineel houdt, is de voortdurende wisseling van
vertelperspectief en de montere manier waarop het door armoe, racisme, standsverschil en seks(uele tegenstellingen) gedomineerde Antilliaanse leven wordt beschreven. Arion heeft altijd gezegd dat hij Dubbelspel als een geëngageerde roman had opgezet. Dat de
politieke discussies aan de dominotafel nooit vervelen en bovendien een nog betere karakterisering geven van de personages, is het grootste compliment dat je hem kunt geven.

Dubbelspel - Recensie ( http://www.literairnederland.nl/2007/01/15/3143/ )

Het boek dat de openbare bibliotheek weggaf ter gelegenheid van de actie Nederland Leest. Of deze keus nu zo gelukkig is… Het is een traag verhaal waarin langzamerhand de spanning wordt opgebouwd. Er spelen zich veel zaken onderhuids af. Voordat een beetje duidelijk wordt wélke zaken dat zijn ben je al een eind verder in het verhaal. Het is maar de vraag of mensen het geduld op kunnen brengen tot zover door te lezen. Persoonlijk vond ik het mooi, ik heb het met plezier gelezen waarschijnlijk ook omdat ik wel van 'trage' boeken hou.

Het hele verhaal speelt zich af op één dag, ogenschijnlijk draait het om een partij domino zoals de hoofdpersonages elke zondag doen. Het domino spelen is voor alle vier een verslaving. Ze kunnen niet zonder de zondagse partij onder de verkoelende tamarindeboom van Boeboe Fiel.

Maar het gaat niet alleen om het spel maar ook om de onderlinge verhoudingen.

Dubbelspel - Auteur

Frank Martinus Arion is het pseudoniem van de op 17 december 1936 geboren Frank Efraim Martinus. Arion wordt geboren op Curaçao, één van de Antilliaanse eilanden. Hij schrijft zowel in de Nederlandse taal als in zijn moedertaal, het Papiamento. Als wetenschapper aan de Amsterdamse Universiteit brengt hij over deze voertaal een bibliografie uit. In 1957 debuteert hij als auteur met de poëziebundel Stemmen uit Afrika. Echte bekendheid krijgt hij pas in 1973 met de roman Dubbelspel, waarvoor hij in 1974 de Van der Hoogtprijs ontvangt. In zijn sociaal-politieke roman, Afscheid van de koningin (1975), gaat hij in op de verhouding tussen Nederland en de vroegere koloniën alsmede de problematiek van de apartheid en intolerantie. In 1979 publiceert hij Nobele wilden en in 1995 De laatste vrijheid. In zijn werk wil Arion de lezer bewust maken van de problematiek waar het volk op de Antilliaanse eilanden mee kampt. Daarnaast wil hij de lezer bekend maken met de cultuur van de Antillianen. Naast zijn werk als auteur was Arion de voornaamste oprichter van het maandblad Ruku, dat bekend werd door de publicatie van een rapport over de achtergronden en onlusten van 30 mei 1969 op Curaçao.

Dubbelspel - Samenvatting

In het dorpje Wokota (een buitenwijk van Willemstad) op het eiland Curaçao spelen vier mannen een potje domino. De vier vrienden Boeboe Fiel, Manchi Sanantonio, Chamon Nicholas en Janchi Pau komen hiervoor iedere zondag bij elkaar op het erf van taxichauffeur Boeboe Fiel.

Boeboe heeft zijn geld verloren met een kaartspel en de nacht doorgebracht met de hoer Micha in Campo Alegre. Hij wordt waarschijnlijk gekozen tot voorzitter van de Curaçaose Vakbond van Taxichauffeurs omdat hij heeft voorkomen dat bussen de taxiritten op het eiland over zouden nemen. Door het geldverlies kan Boeboe's vrouw Nora geen nieuwe schoenen kopen voor hun zoontje Ostrik. Ze heeft al tien gulden gekregen van de doodgraver, Diego, maar ze komt nu nog vijf gulden tekort. Nora zal nu het geld van Chamon, waar zij een verhouding mee heeft, moeten lenen.

Manchi, een vijftigjarige neger en deurwaarder van beroep, wil graag toetreden tot de loge van Vrijmetselaars. Dit betekent wel dat hij de traditionele dominospelletjes met zijn vrienden op moet geven. Op een zondag in november komen de vrienden wederom bij elkaar voor het dominospel. Om de score bij te houden worden de punten geteld in damesschoenen. Degene die het eerste tien punten heeft en meer dan vijf punten voorligt op de tegenpartij, geeft de verliezers een paar schoenen. Eigenlijk stamt dit gebruik uit de slaventijd, maar voor de grap wordt dit gebruik vandaag letterlijk uitgevoerd. Voor dit doel verft Manchi tien paar schoenen van zijn vrouw, Solema, zwart. Al vier jaar lang herinnert hij zijn vrouw aan haar overspel met een jonge rechter. Manchi betrapte hen en eiste dat de rechter vijf gulden aan hem betaalde; het gebruikelijke loon van een inlandse hoer. Daarna moet Solema hem elke dag vijf gulden betalen. Manchi is eigenlijk wel trots op zijn vrouw maar op deze manier probeert hij haar toch klein te houden. Solema is sinds enkele weken verliefd op de visser Janchi en na een vrijpartij vraagt hij of ze bij hem wil intrekken. Solema krijgt mede hierdoor haar zelfrespect weer terug.

De twee duo's Manchi/Boeboe en Janchi/Chamon zijn goed tegen elkaar opgewassen. Echter deze keer is Boeboe nog erg vermoeid van zijn nachtelijke avontuurtje. Hierdoor winnen Chamon en Janchi ronde na ronde. Eén ronde wordt zelfs gewonnen met vier dubbelspelen! Dit is een absoluut wereldrecord. Gedurende het spel wordt vooral gepraat over vrouwen en politiek. Janchi heeft er geen vertrouwen in dat er ooit een zwarte een belangrijke positie zal bekleden op het eiland. Boeboe ontgaat intussen niets van het opmerkelijke gedrag van zijn vrouw. Nora probeert steeds de aandacht van Chamon te trekken. Chamon heeft echter besloten om zijn relatie met Nora stop te zetten, omdat hij bang is dat Boeboe erachter zal komen. Chamon en Janchi gaan steeds beter en sneller spelen. Boeboe en Manchi moeten accepteren dat hun schoenenbezit groeit zonder zelf ook maar één ronde te winnen. Boeboe verdenkt de tegenpartij van verraad, omdat ze ook geen rum meer willen drinken. Intussen besluit Nora dat ze de vijf gulden aan Solema zal vragen. Solema neemt op haar beurt het besluit om bij Janchi in te trekken. Als Nora naar het huis van Solema vertrekt, beseft Boeboe opeens dat hij zijn vrouw niet kan missen. Solema geeft Nora de vijf gulden, die ze eerder die dag verzuimd had aan haar man te geven. Als Nora terug komt schrikt ze van de enorme toeloop bij het dominospel. Er is zelfs een verslaggever van de radio die bericht over de vier dubbelspelen. Nora deelt weer rum rond onder de belangstellenden. Helaas is er te weinig en is ze genoodzaakt Ostrik naar de kruidenier te sturen om van zijn schoenengeld meer rum te gaan halen. Het dominospel eindigt uiteindelijk in tien-nul.

Nora krijgt eindelijk de kans om, op het toilet in het washok, Chamon te spreken. Door de aanschaf van de rum, heeft ze weer geld nodig. Chamon weigert haar geld te lenen. Boeboe luistert het betreffende gesprek af en windt zich op over de manier waarop Chamon zijn vrouw laat vallen. Boeboe gaat in zijn opwinding Chamon met een krik te lijf. Uit zelfverdediging steekt Chamon hem vervolgens met een mes in de borst. Boeboe is hierdoor op slag dood. Manchi vindt intussen thuis de afscheidsbrief van Solema. De dubbele nederlaag, bij het dominospel en het bedrog van zijn vrouw, is de aanleiding tot zijn zelfmoord. Hij schiet zich, zittende aan zijn piano, met een kogel door het hoofd.

In het laatste hoofdstuk duikt plotseling een ik-verteller op. Deze ik-verteller meldt dat hij, in opdracht van de rechtbank, de aanloop naar de gewelddadige moord op Boeboe moet onderzoeken. Daarnaast vertelt de ik-veteller dat Janchi en Solema samen een aantal coöperatieve bedrijven hebben opgezet.