Edward Thomas - The Owl (vertaald door Cielito P.Q.)

   Bergafwaarts kwam ik, hongerig, maar niet dood.                                        Koud, maar de hitte in mij was bestendig                                                      Tegen de Noordenwind; moe, toch leek die rust                                                Het beste ding onder het dak.

   Bij het hotel had ik eten, vuur, en rust,
   Wetend hoe hongerig, koud, en moe ik was.
   De hele nacht was redelijk uitgestorven behalve                                           Een uil’s huil, het meest weemoedig gejank,

   Lang en duidelijk uitgeschud op de heuvel,                                                  Geen vrolijke boodschap, noch oorzaak van vreugde,

   Maar een die mij duidelijk vertelde waar ik aan ontsnapte
   En anderen konden dat niet, die nacht, toen ik naar binnen ging.

   En gezouten was mijn voedsel, en mijn stilte,
   Gezouten en ontnuchtert, ook, door de vogel's stem
   Sprekende voor allen die liggen onder de sterren,
   Soldaten en de armen, onbekwaam zich te verheugen.